De Heilige Wereld-Oorlog|Jef Lambrecht 9789056179250

||boek: De Heilige Wereld-Oorlog|Halfweg de kruistocht tegen het moslimterrorisme|Van Halewyck

||door: Jef Lambrecht

||taal: nl
||jaar: 2009
||druk: ?
||pag.: 440p
||opm.: softcover|zo goed als nieuw

||isbn: 978-90-5617-925-0
||code: 2:000297

--- Over het boek (foto 1): De Heilige Wereld-Oorlog ---

Het presidentschap van George W. Bush gaat de geschiedenis in als het tijdperk van de clash of civilizations, de confrontatie van de Verenigde Staten met de moslimwereld. Na de aanslagen van 11 september besliste Bush met Texaanse bravoure tot de kruistocht en ontketende een oorlogje tegen de taliban in Afghanistan, gevolgd door de invasie van Irak. Tussendoor voerde hij een wereldwijde klopjacht tegen Al-Qaeda, maar de kopstukken bleven voortvluchtig. Achter de schermen hielp hij Libanon zich te ontdoen van de Syriërs en bedreigde hij Iran wegens hun nucleair programma. Pakistan steunde hij door dik en dun, maar hij kreeg nooit vat op Islamabad.

Zowel Bush als zijn grote tegenspelers - Osama bin Laden en de Iraanse president Ahmadinejad - spraken van een grote confrontatie tussen goed en kwaad en zagen de gebeurtenissen in een apocalyptisch perspectief. Na zeven jaar is geen van de Amerikaanse interventies definitief beslecht. De heilige wereldoorlog woedt verder ...

VRT-journalist Jef Lambrecht volgt het Midden-Oosten al jaren. In DE HEILIGE WERELDOORLOG doorkruist hij de strijdgebieden, ontmoet sommige hoofdrolspelers en ontrafelt de politieke en menselijke ravage. Met zijn eerdere boeken IX-XI, HOE 11 SEPTEMBER MOGELIJK WERD (2002), en DE ZWARTE WIEG, IRAK, NAZI'S EN NEOCONSERVATIEVEN (2003), bevestigde hij zijn reputatie als scherp en verrassend waarnemer. DE HEILIGE WERELDOORLOG is het sluitstuk van een journalistieke trilogie en het eindpunt van bijna twintig jaar oorlogsverslaggeving.

[bron: flaptekst]

De heilige oorlog van Jef Lambrecht [2009-10-31]

Gewezen VRT-radiojournalist Guy Poppe wuift zijn oud-radiocollega Jef Lambrecht uit. Nog veertien dagen en radiojournalist Jef Lambrecht verlaat de witgekalkte gangen van de openbare omroep voorgoed. "Ik ga met pensioen", maakte hij donderdag bij Phara bekend. "Ik denk dat ik dit in de eerste plaats moet vertellen tegen de collega"s en tegen het publiek, voor ik het mijn bazen vertel."

De beste cultuurverhalen, recensies, interviews en tips voor film, series, tv en expo wekelijks in uw mailbox.

Zijn eerste echte baan was het toen hij eind jaren zeventig op de radioredactie zijn intrede maakte. De generatie van Paul Jambers, Martine Tanghe en Geert van Istendael. Soixante-huitard, dat was hij zeker, en zoals zoveel pol-en-soccers had hij een onbestemd vervolg gebreid aan zijn studentenleven. Uit die periode had hij een veelzijdige belangstelling voor de wereld overgehouden.

Jef wou meer cultuur in het nieuws en de magazines, trok steevast naar de biënnale van Venetië, koos eigengereid uit het aanbod van tentoonstellingen, maakte Jan Hoet radiofähig en had altijd het laatste telefoonnummer van Hugo Claus op zak. Toen al, toen de Sovjets de situatie in Afghanistan naar hun hand probeerden te zetten, wou hij bij de gang van zaken in die regio duiding brengen. Maar laten we eerlijk zijn, niet elke eindredacteur nam die jonge gast met zijn zelfgerolde sigaretje in de mond even ernstig.

Allround, eigenzinnig en gebiologeerd door diepgang, het is een combinatie van eigenschappen die op een redactie niet altijd even goed vallen. Voor Jef was het vanzelfsprekend wát het radionieuws moest brengen en hóé dat moest gebeuren. Maar dat telkens opnieuw uitleggen, was iets te veel gevergd. De evolutie van het medialandschap, nieuwe bazen met nieuwe wetten, jonge collega's met andere ideeën, het stoorde hem dat zijn onwrikbare opvattingen niet voetstoots regel waren. Communicatie naar zijn luisteraars was voor Jef een heilige zaak, mededeelzaamheid aan zijn omgeving een stuk minder. Ik heb hem weleens gezegd dat hij niet moest denken dat hij de wijsheid in pacht had maar dat viel niet in goede aarde. Logisch, hij hád ze in pacht.

Berufsverbot

Een man met wie het goed tafelen was, Jef, én doorzakken. Maar vergis je niet, ook een workaholic. Op een zonnige zomerdag in zijn huis in de Charente kroop hij tot 's avonds achter zijn computer om zijn zoveelste dikke pil over Afghanistan te schrijven terwijl ik de hele dag onbekommerd als god in Frankrijk potverteerde.

Maken ze ze zo nog, journalisten die niet voor één gat te vangen zijn, voor niemand opzijgaan en hun dossiers uitbenen? Natuurlijk wel. Komt dat slag nog aan de bak op hun redactie? Natuurlijk niet. Achtergrond en zelfs informatie moeten wijken voor vormgeving. Onlangs een bijdrage over zestig jaar Chinese Volksrepubliek gehoord, een montage van geluidsfragmenten, goed twee minuten lang. Jacques Rogge heb ik herkend, ja, maar met alle respect voor de maker, informatie was dat niet, het ging niet verder dan spielerei.

Formats, daarover gaat het dezer dagen. Als het maar goed klinkt, inhoudelijk mag het best wat minder zijn. Wie daarover de discussie aanzwengelt, is a pain in the ass. Erger nog, zo iemand riskeert berufsverbot. Toen Jef van de zomer vlijmscherp uithaalde in De Morgen en Humo - en hij kán de vinger op de wonde leggen, Jef -, dan was de eerste reactie van het management dat ze hem nu maar van de redactie moesten verwijderen. Debat? Kritiek? Waarom zou het, we zijn goe bezig toch.

Dat soort baronnenmentaliteit verspreidt zich als een olievlek. Je treft ze niet alleen aan in de hoofden van de voorstanders van het afgeschoten BAM-tracé in Antwerpen, ze heeft zich ook in de pers genesteld. De journalisten die deze krant in het voorjaar ontslagen heeft, waren toch ook degenen waarvoor ik De Morgen kocht, voor hun column, hun kennis van de sport, hun inzicht in de economie, hun staaltjes onderzoeksjournalistiek? Maar ja, te moeilijk, hé, wat ze brengen en hoe ze zich opstellen. Briljant maar te weinig teamspeler. Er zijn meer geledingen in onze maatschappij waar zulke mensen niet meer welkom zijn.

We horen Jef dus nog één keer, vanuit Afghanistan, om zijn luisteraars te vertellen hoe de herverkiezing van president Karzai verlopen is. Zal zijn opvolger minder onderlegd zijn? Zeker niet maar hij of zij moet zich erbij neerleggen dat de aandacht in de eerste plaats uitgaat naar een man in een Kempens dorp die met een voorgebonden dildo vrouwen de schrik van hun leven bezorgt in plaats van naar de afgezaagde verhalen van verkrachte vrouwen in Kivu. De media zijn een verkeerde koers ingeslagen en je hebt gelijk, Jef, we moeten toch niet elke dag tot in den treure herhalen hoe het zou moeten. Ze zouden het onderhand moeten weten.

PE Author [bron: https--www.demorgen.be/tv-cultuur/de-heilige-oorlog-van-jef-lambrecht~b03ad1be]

De heilige wereldoorlog
...halfweg de kruistocht tegen het moslimterrorisme

Gastspreker: Dhr. Jef Lambrecht

Het presidentschap van George W. Bush gaat de geschiedenis in als het tijdperk van de clash of civilizations, de confrontatie van de Verenigde Staten met de moslimwereld. Na de aanslagen van 11 september besliste Bush met Texaanse bravoure tot de kruistocht en ontketende een oorlogje tegen de taliban in Afghanistan, gevolgd door de invasie van Irak.

Tussendoor voerde hij een wereldwijde klopjacht tegen Al-Qaeda, maar de kopstukken bleven voortvluchtig. Achter de schermen hielp hij Libanon zich te ontdoen van de Syriërs en bedreigde hij Iran wegens hun nucleair programma. Pakistan steunde hij door dik en dun, maar hij kreeg nooit vat op Islamabad.

Zowel Bush als zijn grote tegenspelers - Osama Bin Laden en de Iraanse president Ahmadinejad - spraken van een grote confrontatie tussen goed en kwaad en zagen de gebeurtenissen in een apocalyptisch perspectief.

Na zeven jaar is geen van de Amerikaanse interventies definitief beslecht. De heilige wereldoorlog woedt verder. VRT-journalist Jef Lambrecht volgt het Midden-Oosten al jaren. In zijn boek "De Heilige Wereldoorlog" doorkruist hij de strijdgebieden, ontmoet sommige hoofdrolspelers en ontrafelt de politieke en menselijke ravage. Dit boek is het sluitstuk van een journalistieke trilogie en het eindpunt van bijna twintig jaar oorlogsverslaggeving.

Dhr. Lambrecht schetste op een zeer indringende wijze de huidige situatie in het Midden-Oosten en de Arabische wereld. Hij bleef stilstaan bij de revoluties in de verschillende landen, becommentarieerde de tussenkomst van de internationale strijdkrachten en de risico's verbonden aan het omverwerpen van de bestaande machtsposities. Het geschetste toekomstbeeld is allesbehalve rooskleurig.

De zeer geanimeerde vragenronde benadrukte nogmaals de interesse van het publiek voor deze problematiek.

Jef Lambrecht, was tot 2010 journalist voor de VRT. Hij volgde vele jaren het wel en wee van het Midden-Oosten en kan als geen ander dit 'kruitvat' van de wereld duiden.

[bron: https--www.vrijzinnigoostkamp.be/de-heilige-wereldoorlog]

[2009-12-31]

VRT-journalist Jef Lambrecht wenst met De heilige wereldoorlog een reconstuctie te maken van de conflicten die ontstaan zijn als gevolg van de war on terror van George W. Bush en van het antwoord daarop in de moslimwereld. De auteur verantwoordt de titel van zijn boek uitgaande van de vaststelling dat de conflicthaarden verspreid zijn over verschillende continenten en dat de hoofdrolspelers in het drama elkaar als witte ridders bekampen in een heilige oorlog tegen "het kwaad". Als achterliggende factor speelt ook de geostrategische strijd om de controle over de energiebronnen en natuurlijke rijkdommen. In het boek wordt getracht de etappes in de grote botsing tussen het Westen en de islam in kaart te brengen. De oorsprong van de botsing ligt, aldus de auteur, niet in 9/11, maar in het jaar 1400 van de islamitische kalender toen de revolutie de sjah verdreef uit Iran, Saddam Hoessein de macht greep in Irak en de Russen Afghanistan binnenvielen.

Het boek is opgebouwd uit losse deeltjes, waarbij het zoeklicht constant van het ene conflict naar het andere wordt verplaatst. Elk deeltje is een stukje van een legpuzzel: het is aan de lezer om het totaalbeeld te maken. De hoofdrolspelers zijn, simplistisch gesteld, Bush jr., bin Laden en Ahmadinejad, met als medespelers o.m. Rusland, de taliban, al-Qaeda en andere extremisten, Israël, Turkije...

Afghanistan-Pakistan is een eerste conflicthaard die belicht wordt. Vooral de grensgebieden en de Federal Administrated Tribal Agencies (FATA) in Pakistan liggen daarbij onder vuur als vermeende schuilplaats van Osama bin Laden en als kweekschool voor de radicale moslimstrijders van de taliban en al-Qaeda. Herhaalde pogingen om deze gebieden, die economisch leven van de opiumteelt, onder controle te krijgen zijn gedoemd te mislukken en er komen massale volksverhuizingen op gang als gevolg van het militaire geweld. De recente gebeurtenissen in de Swat-vallei zijn kenmerkend voor dit conflict. De Amerikaanse druk op Pakistan om zijn oorlogsinspanningen op te voeren, leidt tot een ernstige politieke crisis in dat laatste land, met als droevig hoogtepunt de moord op Benazir Bhutto.

Een tweede conflicthaard is Iran. Het nucleaire programma van dat land wordt beschouwd als een Iraans-sjiitische bedreiging voor de Arabisch-soennitische landen van de Golf met hun oliereserves. In korte tijd is er een sjiitische invloedzone ontstaan van Afghanistan in het oosten tot de Middellandse Zee in het westen. Het spookbeeld van een grote oorlog, niet tussen het Westen en de islam, maar een broederstrijd tussen soennieten en sjiieten, doemt op. Iran wordt er ook van verdacht steun te verlenen aan radicale moslimbewegingen en samen te werken met Syrië aan de vernietiging van Israël. De Verenigde Staten hebben, ondanks geruststellende verslagen over het Iraanse nucleaire programma, overwogen Iran binnen te vallen. Door het vertrek van Bush jr. is het gelukkig niet zover gekomen.

Een ander strijdtoneel is Libanon, dat door de auteur het laboratorium van het Midden-Oosten wordt genoemd. Hier draait het conflict rond de hegemonie van Syrië en de Hezbollah, een staat binnen een staat, die via Syrië gedirigeerd wordt door Iran. Het conflict escaleert in de Cederrevolutie in 2005 na de moord op premier Hariri. De impasse rond de benoeming van een nieuwe president wordt uiteindelijk doorbroken door het Qatar-compromis dat de sjiieten een politieke blokkeringsmogelijkheid geeft.

Bij het Israëlisch-Palestijns conflict gaat de aandacht vooral naar de internationale conferentie in Annapolis, die na afloop oorspronkelijk tot grote euforie leidde omdat er een mogelijke doorbraak was in de betrekkingen tussen Syrië enerzijds en Israël en de VSA anderzijds. Aan deze euforie kwam vlug een einde, o.m. als gevolg van de Israëlische bezettingstactiek en de uitlatingen van Bush.

De krediettsunami, die vanuit Amerika uitdeint tot een internationale financiële en economische crisis, wordt in vele moslimkringen beschouwd als een voorbode van het nakende einde van de Satan, als de 9/11 voor het westerse kapitalisme. Dat een aantal Arabische landen van de crisis gebruikmaken om een belangrijk aandeel te verwerven in internationale beurzen en financiële instellingen wordt niet als een contradictie ervaren.

Jef Lambrecht komt tot de slotsom dat er een einde is gekomen aan de unipolaire, door Amerika gedomineerde wereld. De historische kans die was ontstaan na 9/11 om de naties te verenigen tegen het terrorisme, was verkeken door de eenzijdige oorlogsverklaring tegen Irak. Rusland wordt hoe langer hoe meer een belangrijke internationale speler, o.m. door zijn greep op de internationale energiemarkten. China kent een explosieve economische groei en eist zijn plaats op de internationale scène op.

Uit het boek komt duidelijk naar voren dat de heilige oorlog wordt gevoerd op diverse fronten, met verschillende wapens. Wat ook blijkt, is dat tussen de moslims onderling een grote onenigheid heerst en dat de verschillende splintergroepen in verdeelde slagorde optreden, waardoor het voor de rationeel denkende westerse leiders uiterst moeilijk is om een samenhangende strategie tegen de oprukkende politieke islam uit te werken. En dat de heilige oorlog nog voortduurt, kan men elke dag vaststellen.

Wie De heilige wereldoorlog heeft gelezen, zal er nog regelmatig naar teruggrijpen om de dagelijkse berichtgeving over gebeurtenissen in de verschillende conflictgebieden beter te duiden. Daartoe zijn de eindnoten, het glossarium en het register uitstekende hulpmiddelen.

Robert Antonissen [bron: https--geel.bibliotheek.be]

Met dit boek wil VRT-journalist Jef Lambrecht een overzicht bieden van de recente conflicten tussen de islam en het Westen (en in het Midden-Oosten zelf). Lambrecht gaat achtereenvolgens in op de wrijvingen tussen Afghanistan en Pakistan, de conflicthaarden in Iran en Libanon, en de Israëlisch-Palestijnse kwestie. Verder heeft de auteur onder meer aandacht voor de kredietcrisis, die door heel wat moslims wordt beschouwd als een voorbode van het naderende einde van het westerse kapitalisme. Lambrecht concludeert dat er een einde is gekomen aan de unipolaire, door Amerika gedomineerde wereld. Daarnaast maakt hij duidelijk dat de heilige oorlog wordt gevoerd op diverse fronten en met verschillende wapens. Bovendien maakt Lambrecht duidelijk dat er ook tussen moslims onderling grote onenigheid heerst, waardoor het voor het Westen uiterst moeilijk is om een samenhangende strategie te ontwikkelen tegen de politieke islam. Een interessant overzicht, waarvan elk deeltje een stukje is van een legpuzzel waarmee de lezer zelf een totaalbeeld moet maken. Met eindnoten, een glossarium en een register.

[bron: nbd biblion]

--- Over (foto 2): Jef Lambrecht ---

Jef Lambrecht (Avelgem, 20 augustus 1948 - Antwerpen, 11 september 2016) was een Vlaamse journalist. Hij was tot zijn pensioen eind 2009 verslaggever en eindredacteur bij de Vlaamse publieke omroep VRT (Vlaamse Radio en Televisie).

Lambrecht studeerde Politieke en Sociale Wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven en volgde er ook een postgraduaat Culturele Antropologie. In 1977 slaagt hij, onder meer samen met Leo Stoops, Martine Tanghe, Paul Jambers en Geert van Istendael, voor het journalistenexamen van de toenmalige BRT. In 1978 wordt hij er journalist bij de radionieuwsdienst.

Alhoewel Lambrecht zich als radiojournalist aanvankelijk vooral met cultuur bezighoudt, volgt hij sinds de Eerste Perzische Golfoorlog als buitenlandverslaggever het Midden-Oosten op de voet. Tijdens en na het bewind van de Taliban bezoekt hij geregeld Afghanistan.

Op 12 juni 2009 vinden in Iran presidentsverkiezingen plaats. Aanhangers van de oppositie komen op straat om te betogen tegen de - volgens hen vervalste - uitslag van de presidentsverkiezingen. Jef Lambrecht en een RTBF-collega, die in de Iraanse hoofdstad Teheran verslag uitbrengen van de gebeurtenissen, worden opgepakt door de politie en een uur vastgehouden. Na hun vrijlating wordt Lambrecht opnieuw opgepakt en zijn materiaal wordt in beslag genomen.

In 2010 ging hij met pensioen bij de VRT.

In 2017 werd hij in Avelgem postuum geëerd met de Lifetime Achievement Award, die uitgereikt wordt aan een Avelgemnaar die impact had op cultuur binnen en buiten de gemeente.

Tijdens de Radio 1-uitzending Actueel van 25 november 1991, de dag na Zwarte Zondag gaf hij als journalist een opmerkelijk commentaar op de verkiezingsoverwinning van het toenmalige Vlaams Blok. Hij had het over "een partij van hooligans, neonazi's, primairen ..."

Begin juni 2009 publiceerde Lambrecht zijn boek De heilige wereldoorlog: halfweg de kruistocht tegen het moslimterrorisme. Het vormt het sluitstuk van zijn journalistieke trilogie én van twintig jaar oorlogsverslaggeving. Lambrecht zet in zijn boek uiteen hoe we volgens hem halfweg de kruistocht tegen het moslimterrorisme zijn beland en we ons de vraag moeten stellen of er een nieuw mondiaal evenwicht komt of een totale ontwrichting door de terroristen. Hijzelf ziet hoopvolle tekenen: in Teheran, waar het Iraanse regime onder vuur ligt van de bevolking, maar ook door president Barack Obama die in de Verenigde Staten verzoenende taal spreekt ten aanzien van de islam.

In juni 2009 haalde Lambrecht uit naar de manier waarop de VRT nieuws brengt. Hij vindt dat er te veel aandacht gaat naar de vorm en te weinig naar de inhoud van het nieuws. Alleen de kijk- en luistercijfers zouden tellen en buitenlands nieuws komt te weinig aan bod. Ook vindt hij dat de VRT politici als Bart De Wever van N-VA en Jean-Marie Dedecker van LDD groot heeft gemaakt door hen zo vaak een podium te geven in programma's als De Slimste Mens ter Wereld. Lambrecht stelt dat de VRT zich daar ernstig over moet bezinnen.

Lambrecht was ook dichter, hij schilderde en was bevriend met kunstenaars als Hugo Claus. Als dusdanig nam hij als radiojournalist ook culturele onderwerpen voor zijn rekening.

Publicaties

• Gedichten in: De Brakke Hond, jrg. 4 (1986) nr. 9
• Bacon : '... shall we have some champagne ?' in: De Vlaamse Gids, jrg. 76 (1992) nr. 5, p. 15-17
• Onderweg naar Kassel in: De Vlaamse Gids, jrg. 76 (1992) nr. 2, p. 19-23
• In de ban van de Biennale van Venetië, 1895-1995 / Els Stubbe ; Christine Delhaye, Lot Hendrickx, Marian van Til, Wilma Kempinga, Jef Lambrecht, Jan Florizoone (De Brakke Grond, 1995)
• Wout Vercammen : Art is a trick / Guy Bleus, Jef Lambrecht, Wout Vercammen (Provincie Limburg, 1995)
• Un regard critique sur la peinture "belge", d'Ensor à Magritte in: Septentrion, jrg. 24 (1995), nr. 2, p. 14-19
• Du vin aigre au vin doux : Marcel Broodthaers, dichter in: Deus ex machina, jrg. 21 (1997) nr. 83, p. 29-33
• A big kid : the work of Edgard Tytgat in: The Low Countries, jrg. 1999-2000, p. 232-239
• Berlinde De Bruyckere (In Flanders Fields Museum, 2000)
• Frans Verleyen : de heldere taal van een grafstem / Hubert van Humbeeck, Jef Lambrecht, Koen Meulenaere ... [et al.] ; samenstelling Jan Denolf (Roularta, 2000, ISBN 9054667982)
• Léon Spilliaert : toujours le même, toujours changer in: Septentrion, jrg. 29 (2000), nr. 2, p. 11-15
• IX-XI : hoe 11 september mogelijk werd (Houtekiet, 2002, ISBN 9052406707)
• De zwarte wieg : Irak, nazi's en neoconservatieven (Houtekiet, 2003, ISBN 9052407312)
• Vottem : 6 augustus = août 1914 : Hans Op de Beeck / Jef Lambrecht ; Hans op de Beeck, Steve Houben, Piet Chielens (In Flanders Fields Museum, 2004)
• Mandeeër in Basra in: De Brakke Hond, jrg. 20 (2004) nr. 85 (december), p. 69-70
• Zijn de media veranderd door de Irak-oorlog? in: MO, jrg. 2005, nr. 20, p. 60-61
• Het bedrog van Sykes en Picot : Parijs en Londen hertekenden kaarten in het Midden-Oosten in: Reflector, jrg. 2006/2007, nr. 3, p. 14-19
• Jef Lambrecht / geïnterviewde Jef Lambrecht ; interviewer Chris Jacobson in: Argus milieumagazine, jrg. 4 (2006) nr. 1, p. 7-11
• Ensemble pour le meilleur ou pour le pire : l'Expo 58 de Bruxelles in: Septentrion, jrg. 37 (2008), nr. 1, p. 4-14
• We will do our best or our worst together : Expo '58 in Brussels in: The Low Countries, jrg. 16 (2008), p. 197-206
• De heilige wereldoorlog : halfweg de kruistocht tegen het moslimterrorisme (Van Halewyck, 2009, ISBN 9789056179250)
• België verdampt. E quindi unscimmo a riveder le stelle in: De vierde onmacht. Journalisten en critici over media en journalistiek, Thevissen, Frank (red.), Uitgeverij Van Halewyck, Leuven, 2010, pp. 110-153
• De Arabische revolutie, (2011)
• De Arabische cocktail, (2013)
• IS - Het nieuwe terrorisme van Daesh en de ondergang van de Moslimbroederschap, (2015)

Privé

Jef Lambrecht keek graag naar voetbal en de Ronde van Frankrijk. Hij was kunstschilder en schreef zes theaterteksten in opdracht van de Koninklijke Vlaamse Schouwburg in Brussel. Lambrecht was bevriend met de Vlaamse dichter, schrijver, schilder en filmmaker Hugo Claus. Hij woonde in Borgerhout en laat een vrouw en twee kinderen na.

[bron: wikipedia]

Voormalig VRT-journalist Jef Lambrecht is overleden [2016-09-11]

Voormalig VRT-journalist Jef Lambrecht is overleden. Hij werkte van 1978 tot 2010 bij de nieuwsdienst van de openbare omroep. Hij volgde de culturele actualiteit en het Midden-Oosten, Pakistan en Afghanistan. Hij schreef ook verschillende boeken. Lambrecht stierf aan kanker, hij is 68 geworden.

Jef Lambrecht wordt op 20 augustus 1948 geboren in Avelgem. Hij studeert politieke en sociale wetenschappen. Na zijn studies heeft hij verschillende (interim)jobs. In 1978 begint hij te werken bij de radioredactie van het BRT-nieuws. Tijdens het voorlaatste jaar van de middelbare school neemt hij zich immers al voor om journalist te worden, een beslissing die geïnspireerd is door wereldgebeurtenissen als de Vietnamoorlog en de Zesdaagse Oorlog in 1967.

Aanvankelijk houdt hij zich vooral bezig met cultuur, maar vanaf de eerste Golfoorlog (1990-1991) volgt hij als buitenlandverslaggever het Midden-Oosten op de voet. Tijdens en na het bewind van de taliban bezoekt hij ook meermaals Afghanistan.

Als journalist vindt hij radio een geschikter medium voor objectiviteit dan televisie. Een radiojournalist heeft volgens Lambrecht ook veel meer bewegingsvrijheid dan een cameraploeg.

In zijn vrije tijd tekent en schildert hij. "De schoonheid blijft een geweldige drijfveer: daarvoor doe je alles", zegt hij in 2006 in Humo. "Als je die artistieke kant kunt botvieren, ben je als mens op je best. Schilderen is voor mij een genot: 't is erg fysiek en toch sta je mentaal heel scherp. 't is leeglopen en vollopen tegelijk. Misschien is de schilderkunst wel mijn eigenlijke roeping."

In datzelfde interview bekent hij ook grote fan te zijn van de soap "Mooi en meedogenloos". "Geniaal amusement, als verstrooiing vind ik het onovertroffen."

Scherpe uithaal naar nieuwsdienst

Journalistiek moet een venster op de wereld bieden, vindt Lambrecht. Aan het eind van zijn carrière haalt hij scherp uit naar zijn eigen werkgever omdat hij vindt dat de nieuwsdienst te veel oog heeft voor de vorm en te weinig voor de inhoud. In interviews uit hij zijn bezorgdheid over het feit dat nieuws "koopwaar" geworden is. "We zijn helaas in een constellatie terechtgekomen waarin van een journalist niet meer wordt verwacht dat hij diepgang, analyse en inzicht verschaft, maar dat hij zoete broodjes bakt die gemakkelijk verkopen", zegt hij daarover in 2010 in Humo. Ook politici als Filip Dewinter en Bart De Wever hebben volgens hem hun succes te danken aan "het klimaat dat door de media wordt geschapen".

Lambrecht schrijft verschillende boeken over zijn vakgebied en blijft dat ook na zijn pensioen doen. Enkele titels: "IX-XI: Hoe 11 september mogelijk werd" (2002), "De zwarte wieg. Irak, nazi's en neoconservatieven" (2003), "De Arabische revolutie" (2011) en "De Arabische cocktail" (2013).

"Ik acht het mijn plicht om bezig te blijven met het Midden-Oosten en er boeken over te schrijven", zegt hij in 2013 in Het Belang van Limburg. "Ik stond op het punt om van het leven te gaan genieten, maar mijn buikgevoel zei me dat er iets niet klopte met de berichtgeving over het Midden-Oosten. En dan moet je beslagen ten ijs kunnen komen." Recent schrijft hij nog "IS. Het nieuwe terrorisme van Daesh en de ondergang van de Moslimbroederschap" (2015).

De journalist was goed bevriend met schrijver Hugo Claus. Samen met zijn weduwe zet hij in 2013 nog een grote tentoonstelling op van het grafische werk van Claus.

Ellen Maerevoet [bron: https--www.vrt.be/vrtnws/nl/2016/09/11/voormalig_vrt-journalistjeflambrechtisoverleden-1-2601552]

Jef Lambrecht (1948-2016), vooral bekend als journalist bij de VRT-radio en gespecialiseerd in het Midden-Oosten, was ook beeldend kunstenaar en dichter. Dat laatste is zichtbaar in Lambrechts archief dat onlangs aan het Letterenhuis werd geschonken.

Naast journalistiek werk is er bijvoorbeeld ook ongepubliceerde poëzie. Lambrecht schreef gedichten op een papieren zakdoekje, een uitnodiging, de envelop van een brief, een bankuittreksel,... wat doet vermoeden dat hij op onverwachte momenten ingevingen kreeg en die opschreef op wat op dat ogenblik binnen handbereik was. Enkele gedichten (hier afgebeeld) zijn getypt op kleine briefjes.

De verdeling van de schenking kwam tot stand in overleg met de nabestaanden van Jef Lambrecht en het M HKA, het Museum voor Hedendaagse Kunst in Antwerpen, waar Lambrechts beeldende werk en het archief daaromtrent is ondergebracht; alles met betrekking tot zijn journalistieke en literaire werk werd aan het Letterenhuis geschonken.

[bron: https--letterenhuis.be/nl/pagina/jef-lambrecht-archief]

Jef Lambrecht (1948-2016) [2021-09-10]

Het zal morgen al vijf jaar geleden zijn dat journalist Jef Lambrecht in Antwerpen is gestorven.

Jef Lambrecht was geboren in Avelgem, maar hij studeerde Politieke en Sociale Wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven en volgde er ook een postgraduaat Culturele Antropologie. In 1977 slaagde hij, onder meer samen met Leo Stoops, Martine Tanghe, Paul Jambers en Geert van Istendael, voor het journalistenexamen van de toenmalige BRT. In 1978 werd hij er journalist bij de radionieuwsdienst.

Alhoewel Lambrecht zich als radiojournalist aanvankelijk vooral met cultuur bezighield, volgde hij sinds de Eerste Perzische Golfoorlog als buitenlandverslaggever het Midden-Oosten op de voet. Tijdens en na het bewind van de Taliban bezocht hij geregeld Afghanistan.

Op 12 juni 2009 vonden in Iran presidentsverkiezingen plaats. Aanhangers van de oppositie komen op straat om te betogen tegen de - volgens hen vervalste - uitslag van de presidentsverkiezingen. Jef Lambrecht en een RTBF-collega, die in de Iraanse hoofdstad Teheran verslag uitbrachten van de gebeurtenissen, werden opgepakt door de politie en een uur vastgehouden. Na hun vrijlating wordt Lambrecht opnieuw opgepakt en zijn materiaal wordt in beslag genomen.

Begin juni 2009 publiceerde Lambrecht zijn boek De heilige wereldoorlog: halfweg de kruistocht tegen het moslimterrorisme. Het vormt het sluitstuk van zijn journalistieke trilogie én van twintig jaar oorlogsverslaggeving. Lambrecht zet in zijn boek uiteen hoe we volgens hem halfweg de kruistocht tegen het moslimterrorisme zijn beland en we ons de vraag moeten stellen of er een nieuw mondiaal evenwicht komt of een totale ontwrichting door de terroristen. Hijzelf zag toen hoopvolle tekenen: in Teheran, waar het Iraanse regime onder vuur ligt van de bevolking, maar ook door president Barack Obama die in de Verenigde Staten verzoenende taal spreekt ten aanzien van de islam.

En zo ging Jef verder op het pad van de political correctness. Nadat hij tijdens de Radio 1-uitzending Actueel van 25 november 1991, de dag na Zwarte Zondag, reeds als journalist een opgemerkt commentaar op de verkiezingsoverwinning van het toenmalige Vlaams Blok had gegeven (hij had het over "een partij van hooligans, neonazi's, primairen ..."), haalde hij in juni 2009 uit naar de manier waarop de VRT nieuws brengt. Hij vond dat er te veel aandacht ging naar de vorm en te weinig naar de inhoud van het nieuws. Alleen de kijk- en luistercijfers zouden tellen en buitenlands nieuws komt te weinig aan bod. Ook vond hij dat de VRT politici als Bart De Wever van N-VA en Jean-Marie Dedecker van LDD groot heeft gemaakt door hen zo vaak een podium te geven in programma's als De Slimste Mens ter Wereld. Lambrecht stelde dat de VRT zich daar ernstig over moest bezinnen. In 2010 ging hij met pensioen bij de VRT.

Lambrecht was zelf ook dichter, kunstschilder en schreef een aantal theaterteksten, maar hij keek ook graag naar voetbalwedstrijden en de Ronde van Frankrijk, schrijft Wikipedia als om te zeggen: 't was ook maar een gewoon mens... Ikzelf heb dat nooit geweten, maar als kunstcriticus ken ik hem des te beter. Toegegeven, mijn collega bij De Rode Vaan Jan Mestdagh kende hem op dat vlak nog veel beter, maar ik herinner me toch ook eens een lang gesprek met Jef na een of andere persconferentie. Helaas (bedankt hoor, Dr.Alzheimer!) weet ik niet meer welke persconferentie dat dan wel was en waar die had plaats gevonden. En 't ergst van al, ik weet zelfs bij benadering niet meer waarover we het dan wel hebben gehad...

Ronny De Schepper [bron: https--ronnydeschepper.com/2021/09/10/jef-lambrecht-1948-2016]