In de zomer van 1998 overlijden kort na elkaar de echtgenoot en de vader van Judith Summers. Na die verdrietige periode besluiten Judith en haar achtjarige zoon Joshua een hond te nemen, een Cavalier King Charles Spaniel. Ze noemen hem George.
Het is liefde op het eerste gezicht. George bruist van levensvreugde, ziet eruit als een filmster en kauwt het liefst op papier. Hij maakt hun joie de vivre weer wakker en geeft ze hun gevoel voor humor terug.
Maar Judith merkt al gauw dat je in George net zoveel tijd moet steken als een fulltimebaan en dat hij in het onderhoud net zo duur is als een Ferrari. Eigenzinnig, koppig en zich vaak misdragend, weigert George wat anders te eten dan gebraden kip, reist liever per auto dan dat hij gaat lopen, en wordt hij jaloers zodra een man belangstelling voor haar toont.
Mijn leven met George is het hilarische en ontroerende verhaal van de onmogelijke maar aanbiddelijke George

Voor mezelf doos 138