Herdenkingsprent Joris Vanseveren Vermoord met nekschot 1940

Herdenkingsprentje uitgegeven door Broederband 1971 voor Joris Van Severen vermoord te Abbeville 1940. Leider van Verdinaso. AVV-VVK / WOII / collaboratie / repressie
Verzending 1.00 eur.
Ondanks het opgeven van de anti-Belgische houding bleven de traditionele kringen argwanend, en de Staatsveiligheid zag van Severen nog steeds als een gevaar. Nog voor de Duitsers België binnenvielen werd Van Severen op 10 mei 1940 opgepakt en met veel anderen zonder concrete aanleiding aan Frankrijk uitgeleverd (zie ook artikel Spooktreinen). In Abbeville werden de gearresteerden wegens plaatsgebrek opgesloten in de kelder van een muziekkiosk. Wat die nacht gebeurd is, ging later de geschiedenis in als het bloedbad van Abbeville.
In het heersende oorlogsklimaat hadden de Franse militairen de opdracht gekregen alle 78 gevangenen uit de weg te ruimen. Op 20 mei haalden ze hen willekeurig per vier of vijf uit de kelder en schoten hen standrechtelijk dood. Nadat twaalf mensen doodgeschoten waren probeerden Van Severen en Jan Rijckoort — zijn secretaris en vriend — door bemiddeling verder bloedvergieten te voorkomen, maar ze werden beiden met een nekschot gedood. In totaal vonden die nacht 21 mensen de dood.
Van Severen richtte op 4 oktober 1931 het Verdinaso op, dat geen partij was, maar een op het fascisme geïnspireerde vereniging van nationaal-solidaristische Heel-Nederlanders: Verbond van Dietse Nationaal-Solidaristen. Wies Moens schreef mee aan het programma. Het Verdinaso was in al zijn verschijningsvormen een fascistische vereniging, met een militie (de Dietse/Dinaso Militanten Orde (DMO), uniformen, marsen, landdagen, en een antidemocratisch, corporatistisch programma.
Joris Van Severen ontwierp zelf het uniform van de DMO en droeg het zelf bij bijeenkomsten en landdagen. Vooral de typische pet werd een dankbaar onderwerp voor karikaturisten.
In tegenstelling tot het Italiaanse fascisme waren Van Severen en het Verdinaso voor een grote decentralisatie, onder de noemer van de subsidiariteit. Er werd ook een beweging uitgebouwd in Nederland, die nooit echt groot werd zoals in België. Maar het bestaan ervan was een succes voor deze vereniging die de hereniging van Vlaanderen en Nederland beoogde.