Schilderij aquarel Gustaaf van Loon 38x50 cm kader 76x62

Gustaaf van Loon werd geboren te Gent op 1 september 1912 uit Theophiel van Loon en Jeanne Michel. Hij groeide op te Gent. Op veertienjarige leeftijd moest hij de school verlaten. Hij werkte eerst als zelfstandige en nadien als handelsvertegenwoordiger. Na zijn huwelijk in 1941 met Paula Lefebure verhuisde hij naar Gentbrugge.
Uit zijn huwelijk kwamen vier kinderen voort : Luciane (°1943), Thérèse (°1947), Bertine (°1950) en Paul (°1952). Hij overleed in zijn geboortestad op 7 maart 1980.

Voor velen onder de kunstliefhebbers zal de naam Gustaaf van Loon, eufemistisch uitgedrukt, een weinig betekenisvolle klank hebben. Dit is helemaal niet verwonderlijk als men bedenkt dat deze kunstenaar in zijn hele loopbaan slechts een zevental tentoonstellingen op zijn actief had.

In 1937 neemt hij deel aan een tentoonstelling te Kortrijk; vervolgens aan een collectieve in de zaal Pan te Gent en aan een expositie van het Portret in de Cercle Artistique et Littéraire. Pas negen jaar later, in 1946, waagt Gustaaf van Loon zich voor de eerste maal aan een persoonlijke tentoonstelling in de Gentse galerij Vyncke-Van Eyck. De eminente kunstcriticus Professor Pierre Kluiskens schrijft hierover : "Hier staan wij niet voor een doodgewoon schilder zoals er overtalrijken zijn, maar voor een kunstenaar die wij zonder aarzelen, ofschoon het zijn eerste optreden is, één onzer beste hedendaagse schilders zullen noemen."

Niettegenstaande een uiterst gunstige kritiek in de pers en in weerwil van het laaiend enthousiasme bij het publiek, trekt van Loon zich in de anonimiteit terug en blijft hij gedurende een kwarteeuw uit de artistieke belangstelling. Al die jaren werkt hij in stilte op zijn atelier te Gentbrugge, van zichzelf en van zijn creatieve mogelijkheden het uiterste vergrend. Het streven naar perfectie in alle gelaagdheden van zijn kunst, is en blijft zijn voornaamste norm.