THOMAS MORE DE VIER UITERSTEN 1935 Theo Swagemakers

THOMAS MORE
DE VIER UITERSTEN
vertaald uit het oorspronkelijk Engelsch van Sir Thomas More
Portrettekening van Theo Swagemakers

Uitgeverij ""Foreholt"", Voorhout, 1935, 1e druk.
129 pp. 19,5 x 13,5 cm, 250 gr.
Staat: bibliotheekexemplaar (stempels) ; rug gedeeltelijk los; kreuk onderrand
“In deze vrome bedenkingen van den lord-kanselier over de dood en de hoofdzonden vindt men de duidelijke en rake zeggingskracht weer eigen aan de klassiek geschoolde renaissance-schrijvers. Dit werkje is eene kalme lezing en overweging overwaard.” (Streven, 1935)


Theo Swagemakers
1898 Op 25 december geboren te Tilburg uit een industriële familie.


Theo Swagemakers kwam uit een welgestelde familie in Tilburg. Zijn vader was er wollenstoffenfabrikant en als jonge man was hij bestemd voor de opvolging. Hij leerde in de fabriek veel over kleuren en kleurgebruik maar zou die kennis niet voor de handel maar voor de kunst gebruiken. Hij wilde schilder worden en nam les bij de portret-, bloemen- en stillevenschilder Jan Petrus van Delft.


Hij was de eerste na vele generaties, die buiten de textiel om een carrière wilde maken.
Natuurlijk was vader Swagemakers er tegen. 'Schilders worden alleen mensen die helemaal niet weten wat ze moeten doen', beweerde hij.


1923 Neemt afscheid van de wollenstoffenfabriek en gaat met financiële steun van zijn vader voor schildersopleiding naar Brussel waar hij studeerde aan de Académie Royale des Beaux Arts(Academie voor Schone Kunsten).


Na drie jaar reisde hij in 1926 door naar Parijs, om zijn opleiding af te ronden aan de Academie Colorossi. Hij maakte er kennis met het impressionisme en verkeerde met collega-kunstenaars als Charles Eyck en Kees van Dongen.


In 1929 brak hij door met een expositie van zijn werken in de Galerie Jacob te Parijs waar de Franse staat een werk 'Bretonse Vissers' van hem aankocht.


Swagemakers kreeg bekendheid vanwege zijn portret van Graaf Obolensky, één van de moordenaars van Raspoetin. De Franse en de Nederlandse pers prezen dit werk hetgeen resulteerde in portretopdrachten vanuit Nederland. Dat was de reden om terug te keren.


In 1932 vestigde hij zich op de Herengracht in Amsterdam om er een leven lang te schilderen. Sindsdien portretteerde hij veel bekende Nederlanders en ook leden van het Koninklijk Huis.


1933 Op 24 april huwelijk met Elly Haaksma, dochter van een Resident uit Nederlands Oost Indië.


1936 29 april geboorte van zijn zoon Victor.


1952 Schilderde de vier prinsessen. De opdracht was van de Gemeente Breda ter gelegenheid van het 700-jarig bestaan van Breda. Het werk werd aangeboden aan Prinses Wilhelmina en is nu op het Paleis Noordeinde.


1954 Eerste portret van H.M. Koningin Juliana.
In de jaren daarna portretteerde Swagemakers Koningin Juliana in opdracht van verschillende gemeenten: Staatsieportretten voor Oud en Nieuw Gastel, Hazerswoude (nu Rijnwoude) en Zwolle. Voorts voor de Gemeente Leersum en het Hoogheemraadschap van Uitwaterende Sluizen te Edam portretten van de Koningin. Een zesde portret is een fraai uit 1954 daterende voorstudie in crayon, eigendom van een lid van de familie Swagemakers.


1957 Toekenning studiereisbeurs Colombo Ceylon.


1958 Toekenning Thérèse van Duyl Schwartze prijs voor zijn portretten.


1959 Benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.


1962 Staatsieportret Prinses Beatrix.


De Hofschilder, zoals Theo Swagemakers eens door Max Tailleur werd genoemd, portretteerde Prinses Beatrix en maakte later ook een portret van Prins Bernhard in opdracht van het Koninklijk Instituut voor de Marine in Den Helder.


in 1967 begon een Italiaanse avontuur toen Arturo Bottello tijdens een bezoek aan een groepstentoonstelling in Galerie d'Eendt in Amsterdam, 'verliefd' werd op een stilleven van Swagemakers. Nog dezelfde middag bracht Bottello een bezoek aan het atelier van de kunstenaar en nodigde hem uit voor een tentoonstelling in Turijn. Tijdens zijn verblijf in Turijn leerde Theo Swagemakers vele Italiaanse kunstenaars kennen, waaronder Trento Longaretti. Longaretti was de voormalige directeur van de Carrara academie voor moderne beeldende kunst te Bergamo. Longaretti was net als Bottello zeer onder de indruk van het werk van Swagemakers en kocht twee stillevens.
In 1970 exposeerde Theo Swagemakers nog een keer in de Turijnse galerie en Arturo Bottello kocht bijna dertig werken van de kunstenaar aan voor zijn persoonlijke collectie. De vriendschap tussen Bottello en Swagemakers duurde tot de dood van de kunstenaar in 1994.


1983 Toekenning Ereteken van Verdienste in goud gemeente Amsterdam.


1987 Vestiging in het Rosa Spierhuis te Laren.


Het schilderen hield hij vol tot aan zijn dood 27 mei 1994 in het Rosa Spierhuis te Laren op 95 jarige leeftijd te Laren. Begraven op 'Zorgvlied' Amsterdam.


Swagemakers portretteerde leden van het Koninklijk Huis, kerkvorsten, industriëlen en bankiers, maar ook collega's, vrienden en zijn vrouw Elly en hun enig kind, Victor. Als portrettist was hij zeer geliefd en bijgevolg zeer gevraagd: er zijn zo'n elfhonderd portretten van zijn hand bekend. Naast werk in opdracht schilderde en aquarelleerde hij landschappen en zeegezichten doorgaans tijdens vacanties. Zo schilderde hij kruisbeelden, Mariabeelden en beelden van andere heiligen. Tijdens vakantiereizen in de zuidelijke landen legde hij kerkjes, kapelletjes en kerkhoven vast in aquarellen. Het meest productief was Swagemakers als schilder van stillevens. De brutale schikking der objecten leverde hem de bijnaam 'de Morandi van het Noorden' op.


In juni 1999 is in Haarlem het oeuvre van Theo Swagemakers bestaat uit ruim tweeduizend werken. Een deel daarvan bevindt zich in de privéverzameling van Louis Moons. Zijn collectie vormt de kern van de vaste tentoonstelling, aangevuld met werken uit overig particulier en openbaar bezit. Uit de nalatenschap van de schilder is een stijlkamer ingericht met voorwerpen uit diens atelier en persoonlijke bezittingen. De permanente tentoonstelling biedt een representatief overzicht van het oeuvre, van het begin tot het einde van Swagemakers loopbaan. Circa 125 schilderijen olieverfschilderijen, aquarellen en tekeningen (portretten, stillevens, landschappen en zeegezichten), schetsen een beeld van zijn levenswerk. Het pand waarin het werk wordt gepresenteerd is een uit 1842 daterend Monument.
(bron: Kunstbus.nl)