Het verdrongen verhaal van een Vlaamse Waal|... 978949114491

||boek: Het verdrongen verhaal van een Vlaamse Waal||Beefcake Publishing

||door: John Vandekerckhove

||taal: nl
||jaar: 2018
||druk: 1e druk
||pag.: 169p
||opm.: paperback|zo goed als nieuw

||isbn: 978-949-1144-912
||code: 2:000330

--- Over het boek (foto 1): Het verdrongen verhaal van een Vlaamse Waal ---

'De wereld buiten onze muren evolueert traag van zwart-wit naar kleur op het televisiescherm in de refter. Vaak wil ik niet weten wat er aan de hand is. Het nieuws is altijd slecht. Voor televisiemakers is slecht nieuws goed nieuws, en goed nieuws slecht nieuws. Jonge mensen lopen op straat met spandoeken waarop in grote letters 'Walen buiten' geschreven staat. En ondanks het onloochenbare feit dat ik in Vlaanderen ben geboren, beschouwen de leerlingen me als een indringer. Een buitenlander.'

Sil is een kind van 'Verwaalste' Vlamingen die, zoals zovele andere Vlamingen, jaren geleden emigreerden naar Wallonië. Op zoek naar een beter leven vluchtten hij en zijn familie uit de Vlaamse goot naar de 'beloofde Waalse koolmijn'. Maar een voor een sluiten de mijnen...

Naast de teloorgang van de familie, die zich stap voor stap manifesteert, is er nog Sils onmogelijke, maar allesoverheersende verliefdheid voor de Vlaamse Nele.

Bruggeling John Vandekerckhove (°1953) bracht als schrijver al twee jeugdboeken uit: 'Sporen in het zand' en 'Spoorloos onder het zand'. Deze avonturenromans verhalen over het nomadenvolk de Toeareg uit de Ténéréwoestijn, een gebied in de zuidelijke Sahara. Maar Vandekerckhove is meer dan enkel auteur: hij studeerde plastische en audiovisuele kunsten, en hield er als documentairemaker een indrukwekkend palmares op na. Zo werkte hij gedurende zo'n tien jaar voor kwaliteitszenders als de Britse BBC en de Amerikaanse NBC. Ook was hij docent en vakhoofd Documentaire aan het RITCS, de Erasmushogeschool te Brussel. Als deskundige en adviseur voor documentairefilm was hij verder verbonden aan het Vlaams Audiovisueel Fonds.

Vandekerckhoves stem als documentairemaker weerspiegelt zich in zijn literaire werken, die feiten en fictie met elkaar verweven. Zijn boeken snijden actuele problematieken aan op een onderhoudende toon die herkenbaarheid en zakelijkheid perfect weet te verenigen.

[bron: flaptekst]

Verscheurend goed! [2020-06-20]

Naast de teloorgang van de familie, die zich stap voor stap manifesteert, is er nog Sils onmogelijke, maar allesoverheersende verliefdheid voor de Vlaamse Nele.

"Een van de beste vrienden van mijn grootvader was een visser. Zijn naam was Prosper Sauvagin en hij zal het nooit weten, maar zijn kleindochter is en blijft de belangrijkste persoon in mijn leven, dat grotendeels bestaan heeft uit verlangen naar haar."

Dit boek bestaat uit drie delen, t.w.:

Deel I: De verleden tijdgeest
Deel II: De tegenwoordige tijdingen
Deeltje III: De toekomstige tijdbom

De personages worden heel beeldend beschreven, waardoor je ze voor je ogen ziet verschijnen. Zo ook de enige keer dat Mey een mop begreep en er om moest lachen.

"Pey had deze avond zijn publiek duchtig verwend, we hadden al veel betere moppen gehoord en lachten maar matig.

Mey daarentegen proestte het uit. Het was de eerste en enig keer in haar leven dat ze bulderde en kletste op haar vlezige dijen door een flauwe grap. Alle familieleden, buren en vrienden staarden haar aan, in complete stilte."

Het is niet alleen een onderhoudend verhaal dat verteld wordt door Sil, maar de lezer krijgt een goede indruk over de spanningen tussen Vlamingen en Walen die aan de orde van de dag zijn. Als Nederlandse had ik daar geen idee van. Ik wist wel dat ze perse gescheiden wilden blijven, maar ik wist niet waarom. Nu is het voor mij ook gaan leven.

Pey is de grootvader van Sil en hij vertelt keer op keer prachtige verhalen aan iedereen die het wil horen. Dan gebeurt er een ongeluk op het eind van Deel I.

"En ik zag hoe Pey gebukt liep. Hoe intriest hij was. Hoe hij zijn moed verloren had. Zijn moed, zijn arm, zijn werk, zijn levenslust en langzamerhand zijn vrienden. Hij was uitgeput, opgebruikt en leeg. Zoals onze trots onze, magen en onze portefeuilles. En samen met onze hoop verdween de Waalse mijnindustrie, langzaam, maar stilaan o zo zeker."

In het tweede deel wordt vanaf zijn vijftiende jaar elk jaar uit het leven van Sil beschreven en ieder jaar wordt Nele mooier!

Dankzij zijn tante Tangtang (tante An) heeft hij zijn eerste erotische ervaring.

Denk niet dat het alleen maar humor en geschiedenis is waar je mee te maken krijgt in dit boek. Verschrikkelijke dingen gebeuren zoals de zelfmoord van de beste vriend van Sil. Sil heeft niet de kans gekregen om zijn excuses aan te bieden voor iets wat hij nagelaten heeft te doen.
Eremoord is ook een onderwerp in Het verdrongen verhaal van een Vlaamse Waal.

In navolging van Pey gaat ook Sil verhalen verzinnen. Deze vertelt hij aan zijn zoon.

Humor, zakelijkheid en achtergronden wisselen elkaar af in Het verdrongen verhaal van een Vlaamse Waal. Soms is hetgeen je leest werkelijk hartverscheurend.

Ongeveer dertig jaar na de eerste keer dat hij haar zag, ontmoet hij Nele opnieuw.

"Wat een geluk bij een ongeluk dat ooit alle keuzes uitgeput zullen zijn, dat het leven stopt en dat het volslagen zinloos is. Dat eeuwig leven een zelfbedrog is en een ramp. Maar ook daaraan twijfel ik onophoudelijk. De twijfel tussen zee en land.

Laat je in Deeltje III verrassen door de toekomstige tijdbom.

Ik heb Het verdrongen verhaal van een Vlaamse Waal graag gelezen.

Mieke Schepens [bron: https--www.hebban.nl/recensie/mieke-schepens-over-het-verdrongen-verhaal-van-een-vlaamse-waal]

--- Over (foto 2): John Vandekerckhove ---

John Vandekerckhove

Bruggeling John Vandekerckhove (°1953) bracht als schrijver al twee jeugdboeken uit: Sporen in het zand en Spoorloos onder het zand. Deze avonturenromans verhalen over het nomadenvolk de Toeareg uit de Ténéréwoestijn, een gebied in de zuidelijke Sahara. Maar Vandekerckhove is meer dan enkel auteur: hij studeerde plastische en audiovisuele kunsten, en hield er als documentairemaker een indrukwekkend palmares op na. Zo werkte hij gedurende zo'n tien jaar voor kwaliteitszenders als de Britse BBC en de Amerikaanse NBC. Ook was hij docent en vakhoofd Documentaire aan het RITCS, de Erasmushogeschool te Brussel. Als deskundige en adviseur voor documentairefilm was hij verder verbonden aan het Vlaams Audiovisueel Fonds.

Vandekerckhoves stem als documentairemaker weerspiegelt zich in zijn literaire werken, die feiten en fictie met elkaar verweven. Zijn boeken snijden actuele problematieken aan op een onderhoudende toon die herkenbaarheid en zakelijkheid perfect weet te verenigen.

Het verdrongen verhaal van een Vlaamse Waal (2018) is zijn derde boek.

[bron: https--www.beefcakepublishing.be/staff/john-vandekerckhove]

John Vandekerckhove is geboren te Brugge op 24 juli 1953. Hij studeerde plastische en audiovisuele kunsten en begon zijn loopbaan als filmmaker. Zo werkte hij voor gerenommeerde televisieomroepen als BBC en NBC. Hij draaide diverse documentaires over nomaden zoals de Toeareg uit de Ténéréwoestijn.

Momenteel is hij docent aan het Rits, de Erasmushogeschool te Brussel.

[bron: https--www.hebban.nl]

"Digitale tv is zegen voor documentaires" [2006-08-10]

Filmmaker John Vandekerckhove maakte reportages voor gerenommeerde televisiezenders als BBC en NBC. Al jaren is hij docent en vakhoofd Documentaire aan het Rits in Brussel. Op één van zijn verre filmreizen raakte hij in de ban van woestijnnomaden en kroop in zijn pen. Zijn eerste jeugdboek Sporen in het zand ligt nu in de boekhandel.

Hoe ben je als filmmaker bij BBC en NBC terechtgekomen?

"Na mijn studies in het Rits heb ik zoals veel beginnelingen eerst reclamespotjes gedraaid, bij onder meer RTL en de Britse commerciële zender ITV. Al heel snel maakte ik documentaires voor de BBC. Voor BBC News Night, een beetje te vergelijken met Panorama bij ons maar dan elke dag, maakte ik stukken over de verkiezingen in Duitsland, sociale thema's, de opkomst van de Europese Unie, enzovoort. Voor de Amerikaanse tv-zender NBC heb ik ook heel wat reportages gemaakt, onder meer over de Ronde van Frankrijk. Ik was méér dan een documentairemaker. Ik was hun tolk en gids in Europa."

Is het nu moeilijker voor je studenten om hun carrière op te bouwen?

"Je kan de situatie niet meer vergelijken. In mijn tijd was er in Vlaanderen de BRT en dat was het. Het was een kleine markt. Eens je in het systeem zat, bleef je in het systeem circuleren. De komst van VTM eind jaren tachtig, de regionale tv-stations, honderden productiehuizen, het internet, ... Dat betekende een audiovisuele boom. De vraag naar filmmakers steeg en het Rits groeide uit van een kleine school tot een gigant. Nu moet je als filmmaker veel meer jezelf bewijzen en er echt voor gaan. Lukt het je niet, staat de volgende klaar. Bovendien is het nu niet altijd meer zinvol en boeiend wat je doet. Veel functies zijn om den brode en compleet oninteressant."

Hoe zie je de toekomst van de documentaires?

"Met de komst van de digitale tv positief. Ik heb het audiovisuele landschap naar de haaien zien gaan. In de jaren tachtig werd het Amerikaanse systeem overgenomen, kijkcijfers werden onwaarschijnlijk belangrijk en alles werd een eenheidsworst, zonder smaak. Ik wil geen voorspeller zijn, maar digitale tv biedt heel wat mogelijkheden. Door gerichte keuzeprogramma's te maken voor een publiek met een bepaalde interesse en smaak kan het misschien opnieuw erg boeiend worden."

Vanwaar je passie voor de woestijnnomaden?

"Met financiële ondersteuning van de Europese Unie ben ik met een ngo meegetrokken naar de Ténéré-woestijn om een documentaire te maken over Jozef De Taeye. Hij bouwde er een dispensarium voor de Toeareg-nomaden. Onder het motto 'geef ze geen vissen, maar leer ze vissen' leidde hij Boukry, een Toeareg-nomade op tot verpleger. De Toeareg is een prachtig volk. Wat ik daar heb beleefd, is me altijd bijgebleven en heb ik verwerkt in het jeugdboek Sporen in het Zand. Ik heb het hoofdpersonage genoemd naar die Boukry. In het boek gaat hij op zoek naar Maria, die hem heeft geadopteerd maar plots het land werd uitgezet. Meer verklap ik niet. Het boek is het eerste van een reeks."

Gwendolien SABBE [bron: https--www.nieuwsblad.be/cnt/g3t103ohn]